با معرفی MacBook Pro جدید در اوایل سال 2011، اپل اولین تولیدکننده‌ای بود که از فناوری Thunderbolt اینتل برای انتقال داده‌ها  و ارتباط ویدیویی با سرعت بالا برای سیستم های کامپیوتری استفاده می‌کرد.

Thunderbolt در ابتدا Light Peak نامیده می‌شد چرا که اینتل در نظر داشت در این تکنولوژی از فیبر نوری استفاده کند. اشاره به Light به معنی نور به این دلیل است. Light Peak قرار بود به عنوان یک اتصال نوری داخلی که برای کامپیوترها امکان ارسال اطلاعات با سرعت بالا را فراهم می کند ، استفاده شود. در این صورت می‌توانست به‌عنوان درگاه داخلی و خارجی استفاده شود. همان‌طور که اینتل این فناوری را توسعه می‌داد مشخص شد که استفاده از فیبر نوری برای اتصال داخلی در واقعیت هزینه‌ها و قیمت را افزایش می‌دهد. در حرکتی که هم باعث کاهش هزینه‌ها شد و هم این تکنولوژی را سریع‌تر وارد بازار می کرد؛ اینتل ورژنی از Light Peak عرضه کرد که روی سیم‌های مسی نیز قابل‌اجرا بود.

این محصول اسم جدیدی هم به خود گرفت: Thunderbolt (تاندربولت)

تاندربولت به شکل دو جهته با سرعت 10Gbps در هر کانال اجرا می‌شود و از دو کانال در خصوصیات اولیه‌ی خود پشتیبانی می‌کند. این یعنی تاندربولت می‌تواند هم‌زمان دیتا را با سرعت 10Gbps روی هر کانال ارسال و دریافت کند که درنهایت باعث می‌شود تاندربولت یکی از سریع‌ترین پورت‌های انتقال داده در دسترس برای دستگاه‌های مصرف‌کننده باشد. برای مقایسه، سرعت انتقال اطلاعات در تکنولوژی تبادل داده‌ی فعلی طبق جدول زیر است :

همان‌طور که می‌بینید، سرعت تاندربولت دو برابر USB است و از این جهت بسیار پرکاربردتر است.

DisplayPort و Thunderbolt:

تاندربولت از دو پروتکل ارتباطی مختلف پشتیبانی می‌کند: PCI Express برای انتقال داده و DisplayPort برای اطلاعات ویدیویی. این دو پروتکل را می‌توان هم‌زمان برای یک کابل تاندربولت استفاده کرد. در این صورت اپل می‌تواند از پورت تاندربولت برای استفاده از یک مانیتور با اتصال DisplayPort یا Mini DisplayPort بهره گیرد و همچنین به دستگاه‌های جانبی خارجی مانند هارددرایوها متصل شود.

زنجیره‌ی Thunderbolt Daisy:

فناوری تاندربولت از یک زنجیره‌ی daisy برای اتصال داخلی مجموع شش دستگاه استفاده می‌کند. در حال حاضر این موضوع یک محدودیت است. اگر قصد استفاده از تاندربولت برای صفحه‌نمایش را دارید، باید آخرین دستگاه در زنجیره باشد زیرا درحال حاضر مانیتورهای DisplayPort پورت‌های زنجیره‌ی Thunderbolt daisy را ندارند.

طول کابل تاندربولت:

تاندربولت می تواند ازکابل‌های تا سه متر در هر بخش زنجیره‌ی daisy پشتیبانی کند. کابل‌های نوری می‌توانند تا ده‌ها متر طول داشته باشند. بر اساس مشخصات اعلام شده ادعا می شود تاندربولت از کابل های نوری تا صدها متر پشتیبانی می کند. مشخصات تاندربولت از کابل های مسی و نوری پشتیبانی می کند اما کابل کشی نوری هنوز فراگیر نشده است.

کابل نوری تاندربولت:

پورت تاندربولت، از کابل های مسی یا کابل های نوری پشتیبانی می‌کند. برخلاف دیگر اتصال‌دهنده‌های دوگانه، پورت تاندربولت دارای اجزای اپتیکال در درون خود نیست. در عوض، اینتل قصد دارد نوعی کابل نوری تولید کند که فرستنده و گیرنده‌ی نوری در انتهای هر کابل وجود داشته باشد.

قابلیت‌های Thunderbolt :

پورت تاندربولت می‌تواند تا 10 وات برق روی کابل‌های تاندربولت تولید کند؛ بنابراین بعضی دستگاه‌های اسکترنال می‌توانند دنیروی مورد نیاز خود را از طریق پورت تامین کنند – همانگونه که امروز بسیاری از دستگاه های جانبی برق مورد نیاز خود را از طریق درگاه USB تامین می کنند.

لوازم جانبی با قابلیت تاندربولت :

هنگامی‌که  تاندربولت برای اولین بار در سال 2011 عرضه شد، هیچ وسیله‌ی جانبی با قابلیت تاندربولت وجود نداشت که بتواند به پورت تاندربولت مک متصل شود. اپل یک مبدل تاندربولت به mini DisplayPort تولید کرد تا برای صفحه نمایش های DVI و VGA و همچنین آداپتور Firewire 800 مورد استفاده قرار بگیرد.

آغاز شکل‌گیری دستگاه‌های Third-party در 2012 بوده و در حال حاضر طیف گسترده‌ای از لوازم جانبی از برندهای متفاوت وجود دارند که به راحتی میتوان از میان آنها انتخاب کرد. مانند: نمایشگرها، سیستم‌های ذخیره‌سازی، docking station ها، دستگاه‌های صوتی/تصویری و … .