از یک سو : درایو هارد دیسک (HDD)

هارد درایو با دیسک چرخان قدیمی برای بسیاری از نسل های رایانه های شخصی به عنوان یک معیار بوده است. پیشرفت تکنولوژی، سازندگان هارد درایو را قادر ساخته است که بیش از هر زمان دیگری ظرفیت بیشتری برای ذخیره سازی داشته باشند. با احتساب هزینه به ازای هر گیگابایت، هنوز هم هارد درایو ارزان ترین فضای ذخیره سازی محسوب می شود. اما فرق بین هارددیسک و SSD فقط در میزان هزینه پرداختی نیست.

مزیت هارد درایو ها از نظر هزینه :

تکنولوژی اثبات شده ای که دهه هاست مورد  استفاده قرار می گیرد هارددیسک ها را نسبت به درایو های SSD به کالایی ارزان تر تبدیل کرده است. اگر به دنبال کاهش هزینه های پرداختی به ازای هر گیگابایت فضای ذخیره سازی هستید خریدن هارددیسک برای شما بهترین انتخاب است اما باید در کنار قیمت ارزان ویژگی های دیگر را نیز بررسی کنید. 

نکته ی منفی آن این است که HDD ها می توانند نیاز زیاد به برق داشته باشند ، سر و صدا و حرارت تولید کنند و به سرعت SSD ها کار نکنند. شاید بیشترین تفاوت در این است که HDDها با همه ی شباهت شان به گرامافون ،در نهایت دستگاه مکانیکی هستند و در گذر زمان وسایل مکانیکی فرسوده خواهند شد. مسئله این نیست که آیا کهنه می شوند یا نه بلکه مسئله بر سر زمان این اتفاق است.

تولید کنندگان HDD پیشرفت چشمگیری در فناوری ایجاد کرده اند تا بتوانند اطلاعات بیشتری را روی پلاترهای HD ذخیره کنند. از آن جا که سازندگان HDD سعی بر مغلوب کردن همدیگر دارند ، مصرف کنندگان از درایو هایی با حجم ذخیره ی بیشتر بهره برده اند. یکی از روش ها جایگزینی هوای درون درایو ها با هلیم است که اصطکاک را کاهش می دهد و از چگالی سطحی پیشتبانی می کند. تکنولوژی دیگری که باید به زودی در دسترس باشد، استفاده از ضبط مغناطیسی با کمک گرما (HAMR) است. این فناوری به صورت مغناطیسی ثبت می کند و با بکار گیری حرارت و لیزر می تواند  نهایتا تا سال 2019 منجر به یک درایو 20 ترابایتی شود.

رقابت ادامه دار برای این که حافظه ی بیشتری در همان HDD با مشخصات ظاهری3.5 اینچی آشنا قرار بگیرد به این معناست که در سال های آینده در این سایز کوچک فضای ذخیره سازی بسیار زیادی را در اختیار خواهید داشت.

در نقطه ی مقابل : درایو SSD

در سال های اخیر SSD ها بسیار متداول شده اند. آن ها محصولی استاندارد در سراسر خط تولید لپتاپ های اپل هستند، به طور مثال در مک بوک، مک بوک پرو ، مک بوک ایر و همچنین مک پرو از درایو SSD استفاده شده است. در داخل SSD از یک مدار الکتریکی استفاده شده است و کلید تفاوت بین SSD و HDD این است که هیچ جزء متحرکی درون یک SSD وجود ندارد. به جای استفاده از دیسک، موتور و هد خواندن- نوشتن SSD ها از حافظه ی فلش استفاده می کنند. آن ها تراشه های کامپیوتری هستند که حتی در هنگام خاموش شدن برق اطلاعات خود را حفظ می کنند. SSD ها در اصل به همان روش ذخیره سازی در تلفن هوشمند یا تبلت شما کار می کنند. اما SSD هایی که شما در مک ها و PC های امروزه پیدا می کنید سریع تر از ذخیره حافظه ای که در دستگاه موبایل شماست کار می کند.

طبیعت مکانیکی HDD ها عملکرد کلی آن ها را محدود می کند. سازندگان هارد درایو خستگی ناپذیر  در تلاشند تا سرعت انتقال داده را بهبود بخشند و تاخیر و زمان تلف شده را کاهش دهند. اما آن محدودیت هایی دارند . SSD ها مزیت عملکردی بزرگی به نسبت HDD ها تامین می کنند. آن ها سریع تر راه اندازی و خاموش می شوند و سریع تر داده ها را انتقال می دهند.

طیف وسیعی از SSD ها با مشخصات ظاهری متفاوت وجود دارند. زمانی مموری استیک ها محدود به 128 مگا بایت بودند اما امروزه در نسخه هایی به بزرگی 2 ترا بایت آمده اند. در ابتدا آن ها در دستگاه های همراه مانند دوربین ها، تلفن ها ، هواپیما های بدون سرنشین و مانند آن ها که سایز و چگالی عامل اصلی هستند استفاده می شدند. دیگر فرم فکتورها که چگالی بالایی دارند برای استفاده در دیتاسنترها  طراحی شده اند. Intel SSD DC P4500 مشابه یک خط کش استاندارد 12 اینچی است اما گنجایش یک حافظه ی 32 ترابایتی را دارد. با انباشتن 64 لایه ی فوق نازک از NAND سه بعدی P4500 هم اکنون چگال ترین SSD دنیا است. 

سازندگان درایو SSD همچنین به دنبال راهی برای ذخیره داده های بیشتر در اندازه های کوچک تر و سرعت بسیار بالاتر هستند. تکنولوژی های جدیدی در حال جایگزین دن با درایو های SSD مدل ۲.۵ اینچی هستند. طبیعی است ه طراحان سیستم های ذخیره سازی و کامپیوترها با توجه به سرعت بالایی که در خواندن/ نوشتن SSD قابل دسترس است می خواهند هر چه بیشتر از این تکنولوژی استفاده کنند. به صورت فزاینده ای دانش به سمت اتصال مستقیم درایوهای ذخیره سازی به مادربوردها پیش می رود و همین امر شکل جدیدی از سرعت را ایجاد می کند.