کدام را انتخاب کنیم؟ سوئیچ قابل مدیریت یا غیرقابل مدیریت؟
هنگام طراحی یک شبکه، یک سوئیچ شبکه به‌عنوان هسته یا مغز آن در نظر گرفته می‌شود. این سخت‌افزار شبکه تمام دستگاه‌ها را از طریق یک شبکه محلی (LAN) متصل کرده و اطلاعات را به مقاصد درست، مسیردهی و هدایت می‌کند.
اگر صاحب یک کسب‌وکار هستید، بهره‌گیری از یک سوئیچ شبکه کارآمد که تمامی نیازهای دپارتمان IT سازمان را پیش‌بینی کند، ضروری است. سوئیچ‌های شبکه در ابعاد مختلفی عرضه می‌شوند و انواع بزرگ آن حتی تا 48 پورت LAN را در اختیار مدیر بخش آی‌تی قرار می‌دهد.
بیشتر بخوانید : راهنمای کاربردی سوییچ شبکه | آونگ
اما بین سوئیچ قابل مدیریت و سوئیچ غیر قابل مدیریت، تفاوت‌های عمیقی وجود دارد که در این مطلب آنها را بررسی می‌کنیم. با آگاهی از این تفاوت‌ها، می‌توانید بهترین سوئیچ شبکه را برای سازمان یا کسب‌وکارتان انتخاب کنید. قبل از هرچیز تعریفی از این دو سوئیچ را باهم مرور می کنیم:
برای مثال می توان به سوییچ لایه 3 مدل DES-3852 دی-لینک بعنوان یکی از سویچ های قابل مدیریت اشاره کرد
سوئیچ‌های قابل مدیریت
یک سوئیچ قابل مدیریت دستگاهی است که قابلیت پیکربندی و امکانات مدیریتی مناسبی را ارائه می‌دهد تا تجربه بهتری از ایجاد شبکه‌های کارآمد را برای مدیران شبکه به ارمغان بیاورد. این سوئیچ‌ها نه تنها ابزارها و شیوه‌های مناسبی برای مانیتورینگ شبکه را در دسترس قرار می‌دهند، بلکه امکان کنترل بر روی ترافیک شبکه را هم میسر می‌کنند.
سوئیچ‌های قابل مدیریت شباهت زیادی به سرورهای خصوصی مجازی (VPS) دارند. در این نوع از سوئیچ‌ها وظیفه انجام تمامی تنظیمات و مدیریت دستگاه با شما است و مسئولیت هر گونه پیکربندی که عملکرد شبکه را کاهش دهد نیز برعهده شما قرار دارد.
پروتکل مدیریت شبکه (SNMP)
سوئیچ‌های قابل مدیریت می‌توانند از طریق روش‌های پشتیبانی شده مدیریت شوند. این کار می‌تواند از طریق رابط خط فرمان (دسترسی از طریق یک پوسته امن: Secure Shell)، رابط کاربری تحت وب با دسترسی از طریق مرورگر وب و یا پروتکل ساده مدیریت شبکه (SNMP) با دسترسی ریموت انجام شود.
این قابلیت گزینه‌های مختلفی را برای مدیر شبکه آزاد می‌کند که از جمله می‌توان به سرعت پورت، ایجاد شبکه‌های محلی مجازی (VLAN)، افزونگی، پورت میرورینگ و کیفیت سرویس (QoS) برای اولویت‌دهی به ترافیک اشاره کرد. تمام این قابلیت‌ها به این معنی هستند که شما می‌توانید اولویت‌دهی به تخصیص ترافیک به پورت‌هایی که خودتان تعیین کرده‌اید را مشخص کنید.
بیشتر بخوانید : QoS یا سرویس کیفیت خدمات چیست؟
ممکن است بخواهید محتوای 4K سرویس نتفلیکس را بر روی ایکس‌باکس وان خود استریم کنید، در چنین شرایطی طبیعتا حداکثر پهنای باند و کیفیت را به ایکس‌باکس خود اختصاص می‌دهید و بنابراین سایر بخش‌های شبکه پهنای باند کمتری را دریافت می‌کند تا به راحتی بتوانید از زمان لود (فراخوانی) سریع فیلم و سریال محبوبتان لذت ببرید.
وقتی سوئیچ‌های قابل مدیریت را بررسی می‌کنیم به دو نوع مختلف می‌رسیم. سوئیچ‌های هوشمند گزینه‌های محدودتری برای پیکربندی ارائه می‌دهند اما در عوض نسبت به انواع کاملا قابل مدیریت، قیمت مقرون‌به‌صرفه‌تری دارند. این نوع از سوئیچ‌ها برای استفاده در خانه یا محیط کار گزینه ایده‌آلی هستند.
اما بازار هدف سوئیچ‌های کاملا قابل مدیریت سرورها و سازمان‌ها هستند و با ارائه طیف گسترده‌ای از ابزارها و ویژگی‌ها امکان مدیریت هر چه بهتر شبکه را در دسترس مدیران شبکه قرار می‌دهند. سوئیچ‌های قابل مدیریت برای کار در شرایط پرفشار، حجم زیاد ترافیک و شرایطی که پیکربندی سفارشی مورد نیاز است طراحی شده‌اند.
سوییچ مدل DES-1026G دی-لینک سوئیچ غیر قابل مدیریت
سوئیچ‌های غیرقابل مدیریت
همان‌طور که گفته شد سوئیچ‌های شبکه قابل مدیریت در ازای کمی زحمت برای پیکربندی و انجام تنظیمات لازم، امکان مدیریت و کارکرد دقیق شبکه مطابق نیازمندی شما را میسر می‌کند. اما در نقطه مقابل، سوئیچ‌های شبکه غیرقابل مدیریت هیچ نوع تنظیمات ورودی را از سوی شما نمی‌پذیرند.
این تجهیزات شبکه در ساده‌ترین حالت ممکن کار می‌کنند و امکان اتصال دستگاه‌های مختلف به یکدیگر را در دسترس قرار می‌دهند. پیکربندی سوئیچ‌های غیرقابل مدیریت توسط شرکت سازنده قفل شده است و کاربر بدون هیچ دغدغه‌ای می‌تواند از کارایی سوئیچ خود در شبکه بهره ببرد.
در واقع می‌توانید سوئیچ‌های غیرقابل مدیریت را به عنوان اضافه کردن پورت‌های شبکه اضافی به شبکه‌تان در نظر بگیرید. اگر پورت‌های خروجی موجود بر روی روترها و اکسس پوینت‌های شما محدود است، بهره‌گیری از سوئیچ‌های غیرقابل مدیریت به عنوان یک سخت‌افزار اضافی یک گزینه عالی است. این نوع سوئیچ‌ها برای استفاده در خانه و محیط‌های کاری کوچک، بهترین هستند.
تفاوت بین سوئیچ قابل مدیریت و سوئیچ غیر قابل مدیریت
در سطح پایه، یک سوئیچ شبکه غیر قابل مدیریت، اجازه اتصال سریع دستگاه‌های مختلف به شبکه ایجاد شده و استفاده از آنها را به شما می‌دهد. این در حالی است که یک سوئیچ شبکه قابل مدیریت اجازه مدیریت و کنترل بیشتری بر روی این شبکه را در اختیارتان قرار می‌دهد. اما تفاوت‌ها فقط به همین موضوع محدود نیستند و از نظر ویژگی‌ها، عملکرد، امنیتی، هزینه و کاربرد، ممکن است این دو نوع سوئیچ تفاوت‌های محسوسی با یکدیگر داشته باشند.
ویژگی‌ها
یک سوئیچ غیر قابل مدیریت کارکرد ساده‌ای دارد؛ این سخت‌افزار امکان اتصال دستگاه‌های مختلف تحت یک شبکه با پیکربندی ثابت را ارائه می‌دهد و نمی‌توان تغییراتی را در آن ایجاد کرد. این نوع سوئیچ معمولا برای ایجاد شبکه‌های کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرد و گروهی از سیستم‌ها را به‌طور موقت به یک شبکه بزرگ‌تر متصل می‌کند. یک سوئیچ شبکه قابل مدیریت اما امکان مدیریت، پیکربندی و مانیتور تنظیمات شبکه محلی (LAN) را در اختیارتان قرار می‌دهد.
امکان کنترل ترافیک LAN، اولویت‌بندی کانال‌های مشخص و ایجاد شبکه‌های محلی مجازی (VLAN) برای تفکیک بهتر دستگاه‌های متصل و مدیریت راحت‌تر ترافیک آنها در دسترس کاربر قرار دارد. سوئیچ‌های قابل مدیریت قابلیت‌های افزونگی و پایداری را ارائه می‌دهند. این سوئیچ‌ها با ایجاد نسخه کپی و ریکاوری، در شرایط به وجود آمدن مشکل برای یکی از دستگاه‌ها، نگرانی از بابت کارکرد را از بین می‌برند.
عملکرد
یک قابلیت سوئیچ غیر قابل مدیریت که جزء مزایای آنها محسوب می‌شود، کارکرد ساده ای است که امکان اتصال سریع دستگاه به شبکه ایجاد شده و استفاده از آن را میسر می‌کند. نیازی به تغییر تنظیمات ندارید و به‌لطف سرویس‌های QoS، همه‌چیز در بهترین حالت خود کار می‌کند.
اما در سوئیچ‌های قابل مدیریت کاربر می‌تواند کانال‌های مشخصی را اولویت‌بندی کند تا بهترین عملکرد را فقط در همان کانال‌ها دریافت کند. علاوه بر این، ویژگی‌هایی مانند اولویت‌بندی SNMP امکان رفع عیب شبکه به‌صورت ریموت را میسر می‌کند.
امنیت
سوئیچ‌های غیر قابل مدیریت، به‌طور کلی از نظر امنیت، کاملا پایه‌ای محسوب می‌شوند. این دستگاه‌ها به شما اطمینان می‌دهند که هیچ آسیب‌پذیری متوجه سیستم‌های متصل به شبکه نیست. به‌لطف لوازم جانبی مانند کاور پورت با قابلیت قفل شدن، کاربر می‌تواند مطمئن باشد افراد به‌صورت مستقیم به دستگاه‌ها دسترسی پیدا نمی‌کنند. سوئیچ‌های قابل مدیریت اما مزایای امنیتی بیشتری مانند امکان مانیتور و کنترل شبکه به‌منظور از بین بردن تهدیدها را ارائه می‌دهند. با این قابلیت سوئیچ قابل مدیریت کاربر می‌تواند از اطلاعات محافظت کند و به کنترل بیشتری برای ایجاد برنامه‌ریزی‌های مدیریت شبکه دسترسی داشته باشد.
البته ویژگی‌های امنیتی در هر سوئیچ قابل مدیریت ممکن است متفاوت باشد. رمزنگاری ارتباطات شبکه و لیست‌های کنترل دسترسی برای دور نگه داشتن کاربران غیرمجاز دو قابلیت مهم این نوع سوئیچ است. امکان ایجاد شبکه‌های محلی مجازی (VLAN) برای محدودسازی دسترسی یا ایجاد دسترسی موقت برای کاربرانی که به‌طور روتین نباید به شبکه دسترسی داشته باشند، از دیگر ویژگی‌های امنیتی هستند. با این حال، خوب است بدانید که ویژگی‌های کنترلی گسترده‌ای که توسط سوئیچ‌های قابل مدیریت ارائه می‌شوند، گاهی اوقات می‌توانند به یک تهدید نیز تبدیل شوند. به همین دلیل فقط یک متخصص شبکه که بالاترین دسترسی و مجوزها را دارد باید شبکه را مانیتور و کنترل کند.
هزینه
وقتی بحث هزینه‌ها به میان می‌آید، مقایسه بین سوئیچ قابل مدیریت و غیر قابل مدیریت ساده می‌شود. به‌طور کلی، قیمت یک سوئیچ غیر قابل مدیریت به تعداد پورت‌های LAN ارائه شده توسط آن بستگی دارد. اما در سوئیچ‌های قابل مدیریت، قیمت براساس ویژگی‌های امنیتی و کنترلی، بسیار متنوع است و باید با توجه به نیازمندی کسب‌وکار خود تصمیم بگیرید.
کاربرد
وسعت شبکه تنها عامل مهم برای انتخاب یک سوئیچ مناسب محسوب نمی‌شود. امروزه انواع سوئیچ قابل مدیریت و غیرقابل مدیریت در بازار وجود دارند که تعداد زیادی پورت LAN را در اختیارتان قرار می‌دهند. در واقع، سادگی یا پیچیدگی شبکه‌ای که قصد راه‌اندازی آن را داریم بر روی گزینه‌های انتخابی برای یک سوئیچ مناسب، تاثیر زیادی می‌گذارد.
اما به‌طور کلی، شبکه‌های کوچک مانند شرکت‌های کوچک، خانه یا دفاتر کاری کوچک معمولا باید از سوئیچ غیر قابل مدیریت استفاده کنند. سوئیچ‌های قابل مدیریت معمولا گزینه خوبی برای سازمان‌هایی با ابعاد متوسط به بالا است. بدین ترتیب امکان کنترل و مدیریت حداکثری بر روی ترافیک جابه‌جا شده درون شبکه، وجود خواهد داشت.
ثبت ديدگاه