کاربرد حافظه رم چیست؟
برخی از کسانی که تازه با کامپیوتر آشنا شدهاند، رم را با هارد دیسک اشتباه میگیرند چون هر دوی اینها در مشخصات دستگاهها براساس ظرفیت معرفی میشوند. در اینجا به کاربرد حافظه رم و وظیفهی آن نگاهی دقیقتر میکنیم.
وظیفهی اصلی حافظه رم (memory) ذخیرهی دادههایی است که قرار است توسط سی پی یو
(CPU) پردازش شود و به سیپییو این امکان را میدهد که هر زمان که بخواهد، به آن دادهها دسترسی داشته باشد. به همین دلیل، حافظه با نام حافظهی بافر (buffer memory) و حافظهی کش (cache memory) هم معرفی می شود. حافظه در کامپیوتر، شکلهای مختلفی دارد که شامل حافظه کش در داخل CPU، حافظه بافر در داخل هارد دیسک و حافظه ویدئویی در کارت گرافیک میشود. در این مقاله، ما به سراغ حافظهی سیستم میرویم که منظور همان حافظه رم (DRAM) است که بر روی مادربرد نصب شده است.
عملکرد و کاربرد حافظه رم
کامپیوترها هارد دیسکهایی ( در کل درایو ذخیره سازی اعم از هارد دیسک یا درایو اس اس دی ) دارند که دادهها را به صورت دائمی و به شکل اطلاعات مغناطیسی ذخیره میکنند؛ اما با وجود اینکه سرعت هارد درایوهایی که امروزه وجود دارد بیشتر شده است، ولی هاردها باز هم نسبت به نیاز سیپییو، بسیار کند هستند؛ زیرا سرعت پردازش CPU بسیار بیشتر از توان هارد دیسکها است. اینجاست که نیاز به حافظهای سریع و کوتاهمدت احساس میشود، حافظهای که دسترسی بسیار سریعی را برای CPU فراهم کند. عملکرد حافظه رم به شکلی است که با این نوع حافظه، میتوان دادهها را خواند (read) و نوشت (write) بدون اینکه سرعت سیستم در هنگام کارهایی مثل تماشای فیلم آنلاین، پردازش تصویر یا انجام بازی کاهش پیدا کند.
با این حال، اگر مقدار دادهای که سیپییو برای پردازش نیاز دارد، از ظرفیت رم تجاوز کند، CPU مجبور است برای دسترسی به دادهها مستقیما به هارد دیسک و شبکه مراجعه کند. این کار باعث کاهش سرعت در انجام کارهای کامپیوتر میشود. امروزه لازم است ظرفیت رم را افزایش دهید تا سیپییو بتواند بر دسترسی به داده از طریق رم (DRAM) تمرکز کند و احتیاجی به درگیر شدن با حافظههای خارجی مثل هارد نداشته باشد.
بیشتر بدانید: آشنایی با محصول DDR RAM
کل این فرایند را مثل برداشت میوه (داده) از درخت تصور کنید. اگر فقط بتوانید در جیبهای خود (رم) میوه بگذارید، مجبورید برای چیدن میوه چندین بار از نردبان بالا و پایین بروید که باعث اتلاف وقت میشود. اگر به جای آن، یک کیسهی پارچهای بزرگ داشتید، میتوانستید میوهی بیشتری بچینید و به این صورت، تعداد دفعات بالا و پایین رفتن از نردبان را کاهش دهید.
ثبت ديدگاه